توحید سروده پدرم

سروده مرحوم پدرم سید هدایت الله انصاری

بنام آنکه مارا آفریده است

سرآمد نعمتی این گوش ودیده است

کسی را درجهان قلب سلیم است

به دربارحقیقت اورسیده است

درخت علم را باید عمل چید

درخت بی ثمر کرمی گزیده است

اگر علم وعمل توام نباشد

چووحشی در بیابانی چریده است

دلا تا میتوانی در عمل گوش

که گوش از وحی حق این را شنیده است

کسی که در عمل او عشق ورزد

به معشوق حقیقی او رسیده است

به دید دل نگر عرض و سمارا

که ذرات جهان از او پدیده است

بدان این حب دنیا عنکبوت است

که بر دیوار دنیا اوتنیده است

ولی عارف یقین دان پاک باز است

نهال عشق را برخود گزیده است

بنازم عشق پاک بی خودی را

به جز معشوق غیری را ندیده است

توهم تا میتوانی در عمل کوش

مشو بو جهل ثانی دم بریده است

ازاین ظاهرنما پرهیزپرهیز

که مرغ حق زبام دل پریده است

چو عاشق گشت مست از جام وحدت

به ذکروفکردرخودآرمیده است

کجااوفکرمال و جاه دارد

زحب جاه خودرا وا خریده است

به پروازآورد عنقای دل را

کسیکه از مسیحا این شنیده است

به یک دم میکند سیر سماوات

کسیکه چشم از دنیا بریده است

بود آزادگی سرو نهی دست

تودیدی سرو را هرگز خمیده است

هدایت عاشق مستانه ای بود

خدای او چنین آفریده است